Lazarus
Lazarus is een dubbel Vlaams Ale type met een alcoholpercentage van 6,5. Vanille en honing worden als ingredienten gebruikt om het bier een licht zoete smaak te geven. Het bier dient in een speciale Lazarus graal of schuine flute te worden geserveerd. Over Lazarus gaat het volgende verhaal: Waarom “Lazarus”?
Soms wordt daar mee bedoeld “Hoe is het bier aan die naam gekomen ?” of “Waaraan dankt het bier die specifieke smaak ?” Op die vraag zijn, in de loop der tijd, vaak verschillende antwoorden gegeven, maar het mooiste verhaal is dat de’n Salomon, die bekend staat om het feit dat hij de mooiste verhalen kon ophalen, danwel verzinnen: Het moet een aantal jaren na de oprichting van de brouwerij in 1821 zijn geweest. Vermeersen was toen nog een brouwerij op kloosterterrein in de binnenstad van Hulst, een mooi vestingstadje in het zowel Zeeuwse als Vlaamse land net onder de Schelde. Op een zekere ochtend stond Jan Koemans op om twee brouwsels over te hevelen naar de lagertanks. De dag ervoor had hij samen met de facteur een een pint gevat op het huwelijk van zijn dochter Louise. Eigenlijk zou het wel ens meer dan een pint geweest kunnen zijn. Maar, om eerlijk te zijn: Hij kon zich van die avond niet veel meer herinneren. Waarschijnlijk daardoor voelde hij zich een beetje minder kwiek dan anders. Hoe zeer hij zijn vat op de wereld tijdelijk was verloren bleek toen hij de volgende dag na de hoogmis zijn troetelkinderen (de bieren) nog eens wilde bekijken. Tot zijn ontgoocheling zag hij dat hij in zijn wazige toestand zijn beide brouwsels in dezelfde lager tank had gepompt. Dit was waarlijk een catastrofe : hij moest met z’n mouter vereffenen, er stond nog een lange rekening bij ‘t staminee aan de markt en hij zou ‘t kleed voor de ‘n bruiloft van z’n dochter niet kunnen betalen.
Toen hij zo peinzend in de gistkuip stond te kijken kwam z’n jongste, Alloys, de gistruimte binnen gelopen. Hij was net van grootmoeder terug gekomen en had een grote pot met honing mee genomen, en dacht dat dit wel het geschikte moment zou zijn om, om “pree” voor een yskoud te vragen. Toen bleek dat d’n ouwe Koemans er weinig voor voelde om centen te geven voor nog meer onbezonnen vertier, vroeg hij wat er met het bier gebeurt was; het was niet zo licht als de’n Faro waarvan ze Java maakten en ook niet zo donker als het Hulsters Monniken Bier. Driftig (want hij kon driftig zijn ,’t was een echte Koemans) smeet vaders de pot met honing in de kuip en riep dat al het bier naar de bliksem was. Gealarmeerd door gevloek en getier van Koemans kwam op dat moment d’n facteur, in z’n ‘s zondags kostuum, binnen en zag hoe d’n ouwe Koemans bezig was om het brouwsel weg te laten lopen. Hij vloog naar de gistkuip om met de in de kuip drijvende honing pot een paar slokken van het brouwsel te kunnen redden. D’n facteur kon het niet goed hebben dat er zomaar bier verspild werd. Al snel kwam hij tot de conclusie dat een erf-zonde zou zijn om dit brouwsel weg te laten lopen. Tromfantelijk nam de facteur zijn tot kroes gepromoveerde honingpot naar de dichtsbijzijnde staminee. Nadat de kroes de zaal doorgegaan is, heeft het nog enkele weken geduurd totdat de rest van het overgebleven bier gebotteld verkrijgbaar was. Het bier heeft de naam “Lazarus” eer aangedaan door, na aanvankelijk ten dode opgeschreven te zijn, een vorstelijk, tweede leven te leiden. Het verhaal is al net zo straf als het bier, maar, als de’n Salamon het verteld is het volgens de meesten boven elke vorm van twijfel verheven.
